شهيد داوود سالاري

نام: سید داوود  نام خانوادگى: سالارى               نام پدر: سیدمحمد

ش.ش: 1113                تاریخ تولد: 1343        محل تولد: شهررى

تاریخ شهادت: 1361                                                     محل شهادت: خرمشهر

نام عملیات: بیت المقدس                                       

زندگى نامه ى شهید:

شهید سید داوود سالارى در سال 1343 در خانواده اى مذهبى در شهررى دیده به جهان گشود. در سن پنج سالگى شروع به نماز خواندن كرد و علاقه ى زیادى به نماز داشت. در سن هفت سالگى به مدرسه رفت ولى به دلیل این كه معلمش خانم بود و حجاب نداشت دیگر به مدرسه نرفت و گفت اگر معلمش مرد نباشد به مدرسه نمى رود. هر چقدر مدیر مدرسه و معاونین با او صحبت كردند هیچ فایده اى نداشت. در همان سال پدرش سخت بیمار و در بیمارستان بسترى شد و به همین دلیل تصمیم گرفت در كارخانه ى چیت رى مشغول به كار شود ولى به دلیل سن كمى كه داشت خانواده اش مخالفت كردند ولى آن قدر اصرار كرد تا آن ها را راضى كرد و توسط خانواده رضایت مسئولین كارخانه را نیز گرفت و مشغول به كار شد.

او هر ماه تمام حقوق خود را به خانواده مى داد. او بسیار مهربان و خانواده دوست بود. بعد از یك سال پدرش فوت كرد و داود براى تأمین مخارج خانواده از مسئولین كارخانه خواست تا در دو شیفت مشغول به كار شود ولى آن ها قبول نكردند به همین دلیل گاهى در بیرون كارخانه به كارهاى جانبى مى پرداخت تا خانواده اش در رفاه و آسایش كامل زندگى كنند. او كارگرى بسیار نمونه و با ایمان بود حتى نماز خود را در وقت كارش نمى خواند و معتقد بود كه كارگر روزمزد است و هنگام كار فقط باید تمام حواسش به كار باشد. بسیار دلسوز بود و به افراد محتاج كمك مى كرد، هنگامى كه مى خواست براى پدرش خیرات كند، براى بچه هایى كه در كوچه و محل بازى مى كردند بستنى مى خرید و مى گفت این كار بهتر از سایر كارهاست و اجر و پاداش آن براى پدر نیز بیشتر است.

بعد از پیروزى انقلاب مى گفت ما هنوز در داخل كشور یكرنگ و متحد نیستیم چه برسد به خارج كشور. دیگران این انقلاب را دچار مشكل خواهند كرد و طولى نمى كشد كه جنگى پیش خواهد آمد و من به همراه سایر جوانان به دفاع از كشور خواهیم رفت و جان خود را فداى این مملكت و رهبر بزرگوارمان خواهیم كرد.

با شروع جنگ تحمیلى على رغم سن كم و مخالفت خانواده، عازم جبهه هاى حق علیه باطل شد و در عملیات حصر آبادان حضور یافت و در آن جا مجروح و در بیمارستان بسترى شد ولى از بیمارستان فرار كرد و دوباره عازم منطقه ى عملیاتى شد و در آن جا توانست دو عراقى را اسیر كند و همراه خود بیاورد بعد از مدتى به مرخصى آمد و در سال 1361 دوباره راهى جبهه شد و در عملیات بیت المقدس شركت كرد كه در این عملیات شهد شیرین شهادت را نوشید و به آرزویش رسید او دوست داشت كه جزو شهداى گمنام باشد و چنین هم شد.

پیام شهید:

1. از اسلام و انقلاب دفاع كنید.

2. از امام پیروى كنید و به رهنمودهاى او گوش فرا دهید.

3. راه شهدا را ادامه دهید.

به ياد پرستو هاي عاشق

روزگاري شهر ما ويران نبود                                                

 دين فروشي اينقدر آسان نبود

 صحبت از موسيقي عرفان نبود                                           

 هيچ صوتي بهتر از قرآن نبود

 دختر را بي حجابي ننگ بود                                                 

رنگ چادر بهتر ازهر رنگ بود

 هديه بر رقاصه ها واجب نبود                                              

قدر عالم كمتر از مطرب نبود

 پشت پا بر دين زدن آزاد گيست                                           

 حرف حق گفتن عقب افتاد گيست

 بي تو منکر ها همه معروف شد                                          

 کينه توزي با دلي مکشوف شد

 در به روي رشوه گيران باز شد                                            

 دشمني با نائلش آغاز شد

  بي تو دلهامان به جان آمد بيا                                               

 کاردها بر استخوان آمد بيا

گوش کن اينک نواي جنگ را                                                

 قصه اي از شهر بعد از جنگ را

 قصه اي پرسوز تاب و التهاب 

 قصه اي تلخ و سراسر اضطراب

قصه شهري که غرق درد بود

 آتش شهوت درونش سرد بود

 شهر ما شب هاي خيبر ياد داشت

 رمز يا زهرا وحيدر ياد داشت

 شهر ما همت درونه سينه داشت

 با شهادت اُنس ديرينه داشت

 شهر ما روح خدا در دست داشت

 صد هزاران عاشق سرمست داشت

 ناگهان اين شهر ما بي درد شد

 آتش غيرت درونش سرد شد

 حال راز ها در شهر قصه چپ شده

 پوشش خاکي لباس رپ شده

ديگر از جبهه در ين جا رنگ نيست

 ديگر آن حال و هواي جنگ نيست

 يا خميني اي خليل بت شکن

خيز و بنگر فتنه هاي شهر من

 جبهه و ياران من گم گشته اند

 غرق در نسيان مردم گشته اند

 پس چه شد ياد پرستوهاي جنگ

ياد جبهه ياد ان خونين تفنگ

 شهر من حجب و حيايت پس چه شد

 ناله مهدي بيايت پس چه شد

 اي بسيجي کو صفاي جبهه ها

کفر نگويم کو خداي جبهه ها

 اي جماعت ناله ام را بشنويد

 درد چندين ساله ام را بشنويد

 اي شما ان سوي آتش رفتگان

 اي شما آتش ليلا خفته گان

 بنگريد اين لکه هاي ننگ را

 فتنه هاي شهر بعد از جنگ را

 عده اي با نامتان نان مي خورند

 اي شهيدان خو نتان را مي خورند

 جنگ رفت و شهر ما تاريک شد

 راه وصل عاشقان باريک شد

 شما رفته‏، مردم ريايي شدند

 و بر خي دگر شيميايي شدند

 نه آن شيمايي که در جنگ بود

 نه ان گاز سمي که بي رنگ بود

 هماناني که رنگ ريا مي زنند

 و بر سينه سنگ خدا ميزنند

 هماناني که يادي زبن مي کنند

 فضا را پر از ادکلن مي کنند

 به يک چک رشوه خور ميشوند

 به يک حکم مسئول کل ميشوند

 هماناني که در بي حجابي تکند

 سزاوار يک قبضه نارنجکند

 به سنگ تحاجم محک مي شوند

 و مثل عروسک بزک ميشوند

 از اينها بپرسيد که مهران کجاست

 شلمچه حلبچه فاو و مريوان کجاست

 از اينها بپرسيد همت که بود

 از اينها بپرسيد باکري که بود

 اين از اين ها بپرسيد که بابايي که بود

 جلال بارنامه واللهياري که بود

 کسي فکر گلهاي اين باغ نيست

 کسي مثل ان روزهاي داغ نيست

 همه ناگهان عافيت خو شدند

 و يک شب از اين رو به ان رو شدند

 کسي بر شهيدان سلامي نگفت

رضاي خدا را کلامي نگفت

 بياييد که مردم بهتر شويم

 در اين ابشار خدا تر شويم

 بياييد تجديد پيمان کنيم                                            

نگاهي به قبر شهيدان کنيم